Bevrijdingsdag Smallingerland 2025
Vrijheid leeft in Smallingerland
Bevrijdingsdag 2025 in Smallingerland werd een dag vol verwondering, herinnering en verbondenheid.
Vanaf de vroege ochtend tot in de middag werd op ingetogen én feestelijke wijze herdacht en gevierd wat vrijheid betekent – en wat het heeft gekost.
Oranjekoeken en oude uniformen
De dag begon met een hartverwarmende traditie: de Oranjekoekenrit.
Veteranen, uitgedost in originele Canadese en Amerikaanse uniformen, trokken langs verzorgingshuizen in Drachten met dozen vol oranjekoeken.
De reacties waren ontroerend.
Bewoners ontvingen de onverwachte gasten met open armen – sommigen wilden direct met "de bevrijders" op de foto, alsof het 1945 opnieuw was.
Het bracht een glimlach, soms een traan, maar vooral: verbinding tussen generaties.
Bevrijdingsrit
Na de Oranjekoekenrit sloten ze nog even aan bij de bevrijdingsrit die door heel Friesland ging en even pauze hadden in Drachten.
Na hun begeleid te hebben in Drachten zelf ging de colonne richting Beetsterzwaag terwijl onze veteranen bij de rotonde bij verzorgingstehuis Nije Bertille weer richting centrum ging en de mensen langs de kant van de weg liet verbazen.
Na een paar geintjes van de chauffeur, door aan de mensen langs de kant van de weg te vragen of ze nog andere groene voertuigen hebben gezien omdat we ze kwijt waren, zijn ze richting het Kyriat onoplein gegaan om aan te sluiten bij de Lunch.
Vrijheidslunch in waardigheid
De Vrijheidslunch, die volgde, was een levendig samenzijn van vrijwilligers uit diverse organisaties, veteranen en genodigden.
Na een korte, waardige toespraak van wethouder LeRoy en enkele persoonlijke woorden van de voorzitter van Stichting Veteranen Comité Drachten, werd er een moment stilte gehouden.
Daarna werd het buffet geopend, en genoten de aanwezigen van de maaltijd en elkaars gezelschap.
Een stille les langs de dorpen
’s Middags trok de Bevrijdingsrit door de dorpen van Smallingerland.
Hier vond een indrukwekkend en stil theaterstuk plaats, gebracht door leerlingen van het Singelland.
Gehuld in historische uniformen stonden, liepen of zaten ze zwijgend verspreid op markante plekken in de dorpen.
Wie hen aansprak, kreeg een kaartje overhandigd – met daarop naam en gegevens van jonge mensen die tijdens de Tweede Wereldoorlog omkwamen voor onze vrijheid.
Een veteraan, die de groep begeleidde, gaf nadien uitleg aan toeschouwers over de betekenis van deze kaarten.
Het bracht diepe indruk teweeg.
De confrontatie met deze persoonlijke verhalen, vaak van mensen van bijna gelijke leeftijd als de spelers zelf, zorgde voor bezinning en begrip: vrijheid is nooit vanzelfsprekend.
Wat deze voorstelling bijzonder maakte, was de samenstelling van de groep – grotendeels jonge vrouwen, terwijl dit stuk doorgaans door jongens wordt gespeeld.
Daarmee gaven zij het verhaal een nieuwe, krachtige lading.
Sfeer van dankbaarheid
Door de dag heen hing een sfeer van dankbaarheid, herkenning en onderlinge warmte.
Smallingerland toonde zich verbonden in vrijheid – jong en oud, herdenkend en feestvierend, stilstaand en bewegend.
Een Bevrijdingsdag om nooit te vergeten.
